σκέλι

το, Ν

1. σκέλος

2. στον πληθ. τα σκέλια

α) τα κάτω άκρα τού ανθρώπου, σκέλη

β) τα πόδια τών τετράποδων ζώων και, ιδίως, τών οπίσθιων

3. φρ. «έβαλε την ουρά στα σκέλια»

μτφ. υποχώρησε, υπέκυψε ντροπιασμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. σκέλι έχει σχηματιστεί από τον τ. σκέλια (< σκέλη-α < σκέλη, πληθ. τού σκέλος) κατά το σχήμα πόδια: πόδι, μάτια: μάτι (πρβλ. χείλι < χείλια < χείλη-α < χεῖλος)].